آیا میدانستید کربلا صحرا نبود !!!
کربلا صحرا نبود ، جلگه بود هوا اونقدر هم گرم نبوده ، حسین هم تشنه لب نبوده

*دهم عاشورای سال 61 هجری قمری برابر با 21 مهرماه سال 59 هجری شمسی است /بله عاشورا در فصل پاییز بوده ! پس این جنگ در گرمای تابستون نبوده بلکه در اواخر مهرماه و در فصل پاییز بوده / به نرم افزار های آنلاین تبدیل تاریخ مراجعه کنید… حتی اگر گرما هم بوده باشد برای هر دو سپاه این مسئله بوده!

* کربلا صحرا نیست بلکه یک جلگه ی حاصلخیز در کنار رود پر آب فرات است. در این جلگه ی حاصلخیز بیش از شصت درصد مایحتاج کشاورزی مردم عراق تولید می شود. حالا صادرات عظیم خرمای عراق هم که مربوط به این منطقه است بماند. *امام سوم شیعیان و لشگرش تشنه نبوده اند. اولا در صورت نبود آب هم می توانسته اند ازشیر شترهایشان استفاده کنند. که خوردن این شیر در میان مردم عرب بسیارپر طرفدار است. دراحادیث و روایات و کتب تاریخی اسلامی متفقا همگی به نوره کشیدن امام حسین پیش از آغاز جنگ می پردازند. نوره همان واجبی است و برای استفاده از این ماده نیاز به آب برای دوش گرفتن است ! پس چطور آب در دسترس نبوده ؟

* می گویند لشگر یزید آب را بر سپاه حسین بسته است ! چگونه ممکن است کسی بتواند روزدخانه ی پر آب فراط را ببندد؟ رودخانه ای که عرض آن در بعضی مناطق به چند صد متر می رسد !

جواب

شاید بهتر باشد قبل از هر چیز به ماهیت تاریخ توجه کنیم.
تاریخ مجموعه ای از اقوال است و یک علم نقلی که قابل آزمایش، استدلال و … نیست و فقط با نقل گذشتگان و کسی که بر گذشته آگاهی دارد، می توان به آن پی برد.

نقل ها به دو صورت می تواند مطرح شود:
خبر متواتر: که اگر عده بسیار زیادی یک مطلب را بگویند و مشخص باشد که امکان ندارد این افراد در دروغی با هم تبانی کرده اند، این خبر متواتر می شود و یقینی است. یعنی صد در صد آن را قبول می کنیم. مثل اینکه هیچ کس تردید ندارد که در قرن گذشته جنگ جهانی رخ داده است.

خبر واحد: که یک گفته یا چند گفته مشکوک در حادثه ای بیان می شود. مثلا فلانی سال تولد آن شخص را سال خاصی گفته در حالی که دیگری متفاوت گفته و … این جا فقط یک ظن و گمان ایجاد می شود که ممکن است بتوانیم با قرائنی درجه اعتماد به آن را بیشتر کنیم.

با توجه به مقدمه ای که عرض شد، بنگرید چه چیز قرار است مقابل چه چیز قرار گیرد!
می توان با خبر واحد یا بیان چند مساله مشکوک یا یک نوع استبعاد، خبر یقینی و متواتر را نفی کرد؟

عطش و تشنگی اصحاب امام حسین (ع) و اصحاب از متواترات صد در صدی است. پس چگونه می توان ذره ای در آن تردید کرد؟

عد از این با این مساله مواجه هستیم که جهل چگونه می تواند علم را نفی کند!

کربلا منطقه ای مرطوب است؟ در منطقه مرطوب تعریق بدن بیشتر نمی شود؟ و عطش افزایش نمی یاد و نیاز انسان به آب بیشتر نمی شود؟ منطقه ای که در آن خرما به ثمر می رسد، منطقه خنکی است؟ یا به فرض که عاشورا در مهرماه بوده، در مهر هوا نمی تواند گرم باشد؟ آن هم برای کسی که لباس جنگی به تن کرده و شمشیر می زند ..

چه کسی گفته که امام حسین (ع) و یارانش از اول رسیدن به کربلا آب نداشته اند؟ اتفاقا اولین برخورد امام حسین (ع) با لشگر حر در جایی بوده که آنها دچار عطش شدید بوده اند و امام و یارانش به حر و لشگرش آب می دهند! حتی اسب های آن ها را سیراب می کنند.

بعد از ورود به منطقه کربلا نیز تمام ده روز، بی آبی نبوده است. و الا چه کسی ده روز تشنه می تواند زنده بماند؟

آیا صرف وجود یک رودخانه پرآب برای داشتن آب کفایت می کند؟ شما تاکنون از نزدیک رودخانه دیده اید؟ آیا می توان از هر بخش کناری رودخانه به آب رسید؟ یا آنکه باید از محل های خاصی که عرب به آن شریعه می گوید به آب دسترسی پیدا کرد؟

آیا یک لشگر 30 هزار نفری نمی تواند کمتر از 70 نفر (بعضی از شهدای کربلا از لشگر یزید به لشگر امام ملحق شده اند) را به گونه ای محاصره کند که نتواند از منطقه خاصی خارج نشود؟

و باید توجه کرد که اصل ممانعت از دسترسی به آب از روز هفتم محرم و بعد از رسیدن نامه عبیدالله بن زیاد (لعنت الله علیه) انجام می شود که در آن نامه چنین دستوری داده بود.

و حتی بعد از روز هفتم نیز مراتب ممانعت از دسترسی به آب متفاوت بوده است. هر چند مشخص است که در روز عاشورا دیگر آبی در خیمه های امام حسین (ع) و یارانش نبوده است.

و اصلا معلوم نیست که غسل حضرت با آبی بوده که قابل شرب بوده یا خیر
و البته باید توجه کرد که این غسل صرفا توسط حضرت نبوده و بعضی از اصحاب ایشان نیز غسل کرده اند. (غسل شهادت)

درباره پاراگراف انتهایی که فکر می کنم آن قدر جواب داده شده که نیازی نیست بنده دوباره این جا وارد این بحث شوم
عبارتی از یک کتاب با ترجمه بسیار معوج را به امام حسین (ع) نسبت داده اند که فقط با چشم و گوش بسته می توان این سخنان را گفت.

درباره بحث اصل غسل و تردیدهای تاریخی درباره این مساله نیز می توانید به جوابی که قبلا در سایت مرکز ملی نوشته شده است مراجعه کنید:
http://www.pasokhgoo.ir/node/71556

درمورد دمای هوا در این تاریخ باید عرض کنم که در این ایام سال دمای هوا در اهواز که شرایطی مشابه با کربلا داره. (جلگه حاصلخیز و کنار رودخانه بزرگ و … ) بین 35 تا 40 درجه سانتیگراد هست و من در این مواقع اگر در خانه باشم از کولر استفاده میکنم. و اگر بیرون از خانه بروم زیر آفتاب به طور طبیعی عرق میکنم (و این یعنی هوا گرم هست!) .

اما در مورد اینکه گفته شده کربلا صحرا نست بلکه جلگه حاصلخیز هست، احتمالا منظورش این بوده که امام حسین میتونسته توی اون چند روز اونجا کشاورزی کنه و مایحتاجش رو تامین کنه. یا مثلا توی جلگه نباید کسی تشنخ میشده (مثلا بگیم کسی که میره شمال نباید تشنه بشه ) .
اما گذشته از اینها باید عرض کنم معمولا منظور از صحرا همون دشت هموار هست و اگر صحرا بی آب و علف باشه بهش میگن بیابان. آیا شما شنیدید که بگن بایان کربلا؟!! همیشه گفتن صحرای کربلا یا دشت کربلا که مقصود فضای هموار و خالی از کوه و … هست و لزوما به معنی بیابان نیست!

در مورد خوردن شیر شتر هم باید عرض کنم که اولا جهت اطلاع خوبه که بدونید پستانداران هنگام زایمان تا دوران شیرخوارگی فرزند خود شیر دارند نه همیشه!! اون موقع شیر حیوانات مثل الان نبود که توی پاکت و در همه ی فصول داخل مغازه موجود باشه! شتر دارای بیشترین دوره ی آبستنی هست (حدود یک سال و بیشتر) و فاصله ی بین زایمانهاش هم بیشتر از سایر حیوانات هست . بنابر این احتمال شیر داشتن یک شتر معولا کمتر از سایر پستانداران هست.
جدای از اون، نیاز به دانش تخصصی نیست. با کمی فکر هم می توان فهمید که بر فرض که کسی دارای چندین شتر هم باشد، برای مسافرت از شتری که دارای کره هست استفاده نمیکند بلکه از سایر شترها استفاده خواهد کرد.
علاوه بر آن باید عرض کنم که زمانی هم که شیر شتر وجود داشته باشد به دلیل وجود پروتئین سرشار در آن، برای تقویت بنیه استفاده میگردد نه برای رفع تشنگی. اتفاقا شیر شتر به چند دلیل نه تنها قابلیت رفع تشنگی را ندارد، بلکه بر تشنگی می افزاید. اول اینکه شیر شتر مایل به شوری است و عطش انسان را افزایش خواهد داد. دوم اینکه مدرر (ادرار آور) هست و موجب کم شدن آب بدن میشه. سوم اینکه بر خلاف طبع سرد شیر گاو، طبع شیر شتر گرم است و باز هم برای رفع تشنگی مناسب نیست.

در مورد نوره کشیدن امام حسین و اصحابش باید گفت که این مطلب بر خلاف ادعای مطرح شده، مسلم و قطعی نیست. چیزی که میتوان گفت از لحاظ سندیت قطعیست، سه روز ایجاد ممانعت لشکر عمر سعد برای برداشتن آب توسط لشکر امام حسین علیه السلام بود . مورد بعدی هم شهادت اباعبدالله با زبان تشنه است. اینکه این وسط چی شده به دهها روایت مختلف که در موارد زیادی با هم تطبیق ندارند آمده و اکثرا روایات مرسل هستند نه روایات صحیح. حتی در خصوص مطلب مهمی مثل نحوه ی شهادت مهمترین چهره ی کربلا ، یعنی قمر بنی هاشم هم 5 روایت متفاوت وجود دارد چه برسد به یک مساله ی دست چندم مثل نوره کشیدن یا نکشیدن سیدالشهدا و اصحابش قبل از شهادت. اما اگر هم چنین چیزی وجود داشته باشد طبعا از آب شور (ناشی از حفر چاه) یا آب غیر شرب دیگری بوده نه آب شیرین و آشامیدنی. به هر حال اگر مساله سندیت است، باید عرض کرد که سندیت و تواتر در مورد کمبود آب و عطش اصحاب و کودکان بسیار بیشتر و محکمتر از مطلب مربوط به نوره کشیدن هست. اگر هم قرار با بر بهانه جویی باشد، باید گفت که تاریخ ادیان از این بهانه جویان زیاد به خود دیه که حتی در صورت دیدن معجزه از خود پیامبر هم آن را به سحر و جادو متهم میکنند. پس وظیفه ی ما روشنگریست تا طالبان حقیقت بدانند. وگرنه کسی که خود را در مقابل عظمت اسلام و واقعه ی تاثیرگذار عاشورا به خواب زند با هیچ استدلالی بیدار نخواهد شد.

هرچند که اینها بیشتر به بهانه جویی می ماند تا نقد علمی واقعه ی عاشورا. همه ی این مطالب حواشی یک صحنه ی اصلی بودند و آن شهادت سبط رسوال الله در راه احیای دین جدش و جلوگیری از نهادینه شدن انحرافات در اسلام بود که با این حرکت خود موجب نشان دادن راه سعادت و آزادگی به حرهای دورانهای مختلف و حفظ اسلام تا امروز بود. کسانی که چنین بهانه جویی هایی در مورد قیام سید الشهدا انجام می دهند کسانی هستند که از دیدن این تاثیر عمیق فرهنگ بجا مانده از عاشورا در حفظ اسلام به خشم آمده اند و به هر نحو ممکن سعی در تخطئه ی این فرهنگ تاثیرگذار را دارند.

در مورد بستن آب هم باید گفت که بستن آب به روی امام حسین و اصحابش چه ربطی به عرض رودخانه دارد؟؟!! این هم یکی دیگه از نشونه های بیسوادی و کم خردی افرادی هست که به زعم خودشون این شبهه رو میخوان به دیگران القاء کنند! مگه کسی گفت که عمر سعد در اونجا سد احداث کرد که آب رو قطع کنه؟؟!! بستن رودخونه به این معنی هست که چند هزار نفر رو مامور محافظت از رودخونه کردند تا کسی نتونه بیاد و از آب رودخانه برداشت کنه. و این کار از روز هفتم محرم آغاز شد.