محقق: ندا پالیز               استاد راهنما: رقیه گشتی                       تاریخ دفاع :تابستان1395

لعن در اصل به معنی طرد و دور ساختنی است که آمیخته با خشم و غضب باشد که اگر از طرف خداوند صورت پذیرد در دنیا به معنای انقطاع از رحمت و هدایت او و در آخرت به معنای عقوبت است و اگر از طرف انسان باشد به معنای دعا و نفرین و در خواست بر ضرر غیر است. در قرآن کریم و روایات ائمه معصومین )علیهم السلام( افرادو گروههایی ملعون خوانده شده و ویژگی های آنان بیان گشته است که اگر با نگاهی تیز بینانه به این ویژگی ها نظر کنیم در می یابیم که نوعی عناد با حق و حقیقت در نگاه این افراد موج میزند که سرانجام همین نوع نگاهشان به کفر انجامیده و موجبات لعنشان را فراهم آورده است. به همین دلیل می توان کفر را ویژگی بنیادین افراد ملعون دانست، افرادی که دارای ویژگی های فردی شایعی مانند کبر، شرک، ظلم، تحریف کردن کلام الهی و ارتداد هستند که این ویژگی ها زمینه های هدایت را در آنان مسدود نمود و عامل دوریشان از رحمت حق گشته است اما این مجازات سنگین از طرف خداوند به این جا ختم نمی شود بلکه صفات مذموم دیگری مانند تهمت، قطع رحم، پرهیز از امربه معروف و نهی از منکر و نفاق وجود دارند که افزون بر آنکه سبب آفت زدگی فرد گناهکار می شوند، موجب اُفت یک اجتماع نیز می گردند و آنان را از دایره رحمت پروردگار خارج می گردانند.