در تربیت فرزندان والدین نخستین نقش را دارا هستند این نقش و تاثیر در مقاطع گوناگون سنی یکسان و هم اندازه نیست بلکه در مقاطع و مراحلی از تربیت نقش پدر برجسته تر و در مراحل دیگر نقش مادر تعیین کننده تر است و در یک دیدگاه کلی میتوان گفت که تا قبل از سن نوجوانی به ویژه در دوران جنینی و شیرخوارگی نقش مستقیم مادر درتربیت فرزند بیشتر از پدر خواهد بود و از دوران نوجوانی به بعد بخصوص در مورد پسران نقش پدران مهمتر است . البته این بدان معنی نیست که نقش پدر در دوران کودکی و نقش مادر در دوران نوجوانی و جوانی ناچیز و کم رنگ باشد بلکه مقصود بیان برجستگی نقش و تاثیر بیشتر هر یک در مرحله خاص است . بنابراین یکی از مقاطع مهم مقطع شیرخوارکی است که در ان مادر نقش مستقیم و اساسی را ایفا می کند . در این مقطع شیردادن مهمترین عامل ارتباط کودک با مادر است شیر علاوه بر نقشی که در تغذیه و بهداشت جسمانی نوزاد دارد عامل ایجاد و انتقال بعضی ویژگیها به فرزند نیز است و ما به دو نمونه از آنها که در سخنان امام باقر (ع) بیان شده است اشاره می کنیم .
1- حماقت و کودنی
‌امام باقر(ع) : لاتسترضعوا الحمقا فان اللبن یعدی و ان الغلام ینزع الی اللبن یعنی الی الظئر فی الرعونه و الحمق ؛ زنان کودن را دایه فرزندانتان قرار ندهید زیرا از طریق شیر حماقت و کودنی به آنها منتقل می شود .
2- زیبائی و زشتی
آن حضرت فرمودند: دایه های زیبا برای فرزندانتان انتخاب کنید و از دایه های زشت رو بپرهیزید زیرا چه بسا شیر انتقال دهنده (زشتی و زیبایی) باشد . و نیز در حدیث دیگری فرمود: بر شما باد به انتخاب دایه های نظیف و زیبا زیرا شیر انتقال دهنده( زیبائی) است .

منبع: زندگی نامه و سیره امام محمدباقر؛ از محمد مهدی حاجی پروانه