«استخاره» به معنی طلب خیر از خداوند است. بر این اساس ما با استخاره می خواهیم به حقایق پنهان که در محدوده ی عقل نیست و بیرون از دسترس اندیشه است دست یابیم؛ از این رو باید گفت استخاره توجه به عنایت است ولی اختیار به عقل و خرد آدمی تکیه دارد. استخاره در روایات در چهار معنا به کار رفته است: طلب، ممکن شدن آنچه در آن خیر است، عزم به آنچه در آن خیر است، خیر از خداوند که نوعی دعا تلقی می شود و همچنین شناختن چیزی که خیر در آن است. براساس آیه قرآن انجام استخاره جایز است؛ کسی که در کار خود از خداوند طلب خیر می نماید فرد فروتنی است و افزوده بر این مثبت گرا است. اهمیت استخاره در این است، انسانی که فهمید همه امور در دست خداوند است، به طور طبیعی چشم به دربار او خواهد دوخت، قطعاً خداوند صاحب رحمت است. هدف از این مقاله اثبات مشروعیت استخاره از دیدگاه بزرگان اسلام است که مردم در هنگام تردید از راه و روش صحیح استخاره استفاده کنند. روش استفاده شده در مقاله توصیفی_تحلیلی است.

سیده نجات دریس[1]

[1]. سطح2، مدرسه علمیه حضرت خدیجه سلام الله علیها، بندر ماهشهر، masoome.hoseni1371@gmail.com